Wednesday 8 February 2012

IJspret

Toen ik, na alle sneeuwpret van de afgelopen week, in een pan met erwtensoep stond te roeren, moest ik toch even gniffelen. Wij Hollanders kunnen er ook wat van, rare namen bedenken voor eten. Later aan tafel waren de kinderen snertvervelend, en weigerden ook maar een hap te eten van de met liefde, zorg, en door oma geïmporteerde spliterwten en worst bereide soep. Ik vreesde meteen dat alles wat ik kon bedenken in het Oud-Hollandse-rare-namen-thema eenzelfde lot zou ondergaan. Blote billetjes in het gras? Nee, teveel groen, en witte bonen blieven ze alleen in tomatensaus. Raasdonders met spek? Helaas, kapucijners noch spek zijn hier te krijgen. Hete bliksem bevat dan wel een kinderfavoriet, de appel, maar na het gematigde succes van de boerenkoolstamppot had ik toch mijn twijfels. En hutspot, met of zonder klapstuk, daar krijg je mama niet aan. Met geen stokken. En ook aan balkenbrij of zure zult heeft ze weinig boodschap.

We kunnen het beter zoeken in toetjes en zoetigheden. Hemelse modder, Haagse Bluf of hopjesvla. Poffertjes. Wentelteefjes. Ja, dat lusten de heren en dames hier wel. Maar de eieren zijn op.

Voortdromend denk ik opeens terug aan die dag, jaren geleden. Ik en een collega van de marketingafdeling aan een grote tafel, overladen met lekkers. Haagse hopjes, bitterkoekjes, Weesper moppen, vlaaien, stroopwafels, Bossche bollen, drop, karnemelk, griesmeelpudding en appeltaart. En nog veel meer. We waren aan het brainstormen. Of beter gezegd, aan het 'mouthstormen'. De mollige marketingdame lustte er wal pap van, deze Hollandse toetjes. Ook van het resultaat dat ik haar een maand later in de proeffabriek voorzette. In gedachten ben ik weer in dat gezellige fabriekje in het oosten des lands. Ik herinner me, nee ervaar, de uitdaging weer. Hoe ik, als glutenpatiënt, die stroopwafels al jaren moest missen, ijs ging maken dat smaakte naar stroopwafel. IJs dat ik kon zelf eten. Nou ja, behalve dan die voor de sier op de top gestrooide koekkruimels.

Om dit staaltje productontwikkeling voor elkaar te krijgen moesten we op zoek naar de essentie van de stroopwafel. Die zat in een onverwachte hoek. Uiteraard begonnen we met stroop, echte Hollandse pannenkoekenstroop. In het ijs, een scheutje, niet teveel, dan kreeg je pannenkoekenijs. Een zweempje vanille gaf de wafelsmaak. Vervolgens bedruipten we het resultaat rijkelijk met romige, zoete karamelsaus. Het gaf lekker product, dat deed denken aan stroopwafel. Maar het was hem nog, net, niet helemaal. Tot, opeens, eureka. Een snufje kaneel maakte ons product af en het resultaat, lieve lezers, is geschiedenis. Het product werd een van de best verkopende van het ijsmerk, dat toch al het grootste van Nederland was.

Het was een mooie tijd, daar aan de oever van de Regge.

Ik leerde netjes afwegen, in plaats van een snufje hier, een kloddertje daar...

Met geëxperimenteer leer je meer

Het eindresultaat rolt van de band. Elke keer weer spannend.

Anders dan de reclame deed geloven maakten jongedames, niet oude heren de dienst uit bij de afdeling productontwikkeling van Hertog!

Het product werd te pas en te onpas gekopieerd, door concurrenten, goedkope huismerken en ambachtelijke ijssalons. En weet u? Ik ben daarop best een beetje trots. In al mijn bescheiden Hollandsheid. Als klap op de vuurpijl werd het product geëxporteerd naar andere landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk waar het, zeer succesvol, in de winkel ligt als caramel-cinnamon waffle ice cream. Zodat ik nu, als het buiten niet zo verrekte ijzig was, meteen naar de winkel zou rennen om het te kopen en het volgende recept te maken. Want, al zou u anders verwachten, ijs is een ideaal nagerecht na buitenpret in barre kou. De suiker vult de voor de inwendige kachel broodnodige energie aan. Niet voor niets eten de Scandinaviërs het meeste ijs van heel Europa.

Met, een hele belangrijke tip voor al mijn glutenvrije lezers: je kunt dit ijs gewoon eten, mits je de koekruimels bovenop netjes verwijderd. Ze zijn omhuld met een laagje vet om te voorkomen dat ze nat en zompig worden en ‘besmetten’ het ijs dus niet, al houd ik zelf graag een ruime veiligheidsmarge aan. Er is mij verteld dat ze sowieso weinig bijdragen aan het eetgenot van het product. Zompig worden ze toch wel. De stroopwafels laat je dan natuurlijk weg.


Stroopwafelijstoetje met warme karamelkaneelsaus

1 bak Hertog stroopwafelijs
een paar stroopwafels

Voor de karamelsaus:
250 g suiker
150 ml slagroom
50 g boter
snufje kaneel

Haal eerst het ijs uit de vriezer. Het is het lekkerst als het ietsje opgewarmd is.
Maak dan de saus. Doe de suiker in een pan met een dikke bodem en voeg 4 eetlepels water toe. Roer op een niet te hoog vuur tot de suiker is opgelost. Draai het vuur dan hoger en laat het mengsel een minuut of 3, 4 bubbelen, zonder te roeren, tot je karamel hebt. Draai het vuur uit, en voeg de room en de boter al roerende toe. Voeg op het laats een heel klein snufje kaneel toe.

Schep op elk bord een paar bolletjes ijs. Snijd de stroopwafels in driehoekige punten, in de vorm van een ijswafeltje. Steek ze in het ijs en bedruip rijkelijk met de saus.


Noot aan mijn ex-werkgever: voordat jullie mij aanklagen voor het weggeven van het geheim van het stroopwafelijs, dank me eerst voor de gratis reclame...

14 comments:

  1. Zo jammer dat jouw kinderen niet/nauwelijks eten wat je ze voorzet ...
    Ook jammer dat ik geen ijsliefhebber ben ;-)

    ReplyDelete
  2. Haha, ik eigenlijk ook niet. Maar ik heb het door mijn werk wel leren waarderen!

    ReplyDelete
  3. Weet je welk ijs wij hier in huis zo lekker vinden?
    Viennetta met caramel en biscuit. Heb je die ook bedacht?
    Ik geef ook niet zo om ijs maar de rest van de familie wel en ze vinden alles heerlijk...van softijs tot aan een lekker raketje. Dat laatste is ook favoriet van mijn dochter om uit te delen op school als ze jarig is en het is lekker weer (april).

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ik wil al heel lang weten welke biscuit er in die viennetta caramel&biscuit zit! Enig idee?

      Delete
    2. Sorry, ik weet het niet ik heb nooit aan Viennetta gewerkt helaas, dat werd in een andere fabriek gemaakt. En omdat ik weg ben heb ik ook geen toevang meer tot de informatie, anders kon ik het voor je opzoeken. Heb je de website van Ola al geprobeerd? Je kunt ze altijd mailen.
      Ik heb de Viennetta lijn wel eens in actie gezien trouwens, heel indrukwekkend hoe ze dat maken!

      Delete
  4. Ik ben geen ijsfan. Niet buiten op de sloot en niet binnen in een bakkie ;)

    Seurry!

    ReplyDelete
  5. Anon, ik heb nooit aan Viennetta gewerkt. Dat is trouwens cool om te zien, hoe dat gemaakt wordt, met al die laagjes!

    ReplyDelete
  6. Is er dan niemand die van ijs houdt?

    ReplyDelete
  7. Ik ga hem nu kopen, voor het eerst. Hertog stroopwafelijs.

    ReplyDelete
  8. He Karien!

    Brings back memories! Leuk hoor, om zo weer even terug te gaan in de tijd. Ook ik denk er nog regelmatig aan terug, al mis ik het niet echt. Oke dan....alleen die mega-voorraad B&J in onze eigen vriezer missen we nog regelmatig. Maarreh, had je niet even toestemming kunnen vragen voor die allercharmantste foto ? ;o)

    ReplyDelete
  9. Hoi Marjon! Ja, sorry, die foto... Ik sta er zelf ook niet al te florissant op...
    Met mij is het hetzelfde, heel goede herinneringen maar ik zou niet terug willen. Dat we nu allemaal kindjes hebben!

    ReplyDelete
  10. Ik ben dol dol DOL op ijs. Wat een leuk blogje. Daar geniet ik bijna zo veel van als van ijs.

    ReplyDelete
  11. Stroopwafels vind ik heerljk, maar stroopwafelijs? Ben niet overdreven dol op ijs, behalve dan die lekkere Italiaanse vruchtenijsjes. Vooral wanneer je lekker in de zon zit. Maar zal er toch eens naar uitkijken in de winkels. Leuk voor onze gasten.
    Ada

    ReplyDelete
  12. wat een heerlijke baan had jij!

    na dit geweldige promo praatje zal ik de kinderen vanavond ter ere van de vakantie trakteren op dit recept.

    ReplyDelete

Suggesties, tips of commentaar? Graag!