Tuesday 21 June 2011

Heet en ver


We gaan op reis. Een verre reis. Naar Singapore, naar Bali. Ik verheug me al weken, maanden, zo niet jaren op de reis. Ik ben moe, kapot, overwerkt van het niet werken. Op vakantie sta ik er niet alleen voor. Op vakantie is er warmte, hitte, zon. Bezienswaardigheden. Maar vooral heel veel lekker eten, eten dat ik niet hoef te koken. In Singapore kun je geweldig uit eten. Het hele verre oosten komt aan bod. Thais, Vietnamees, Indonesisch, Maleis, Indiaas, Chinees. Wat je maar wilt. Lokale specialiteiten als Singapore Laksa. Chili crab. Je eet er je vingers bij op. En, we hebben een uitstekende gids, schoonzus, oftewel tante Frederiek, weet als local de beste adresjes. De beste hawkers, of stalletjes zoals we dat vroeger noemden, waar je voor een habbekrats de lekkerste zeevruchten, vis, noedels, en rijstgerechten eet. Nee, koken zullen we niet doen. Ook niet in de resorts en hotels op Bali waar we gaan rondtrekken. Maar heerlijk eten, uitrusten en inspiratie opdoen, dat gaan we zeker.

Ik heb nog één zorg. Jasmijn. Aziaten houden van heet en pittig. Ik ook. Zij niet. Al een paar weken ben ik haar aan het trainen. Steeds iets scherpere gerechten eet ik. Steeds iets scherper wordt mijn melk. Na drie weken lijkt ze er klaar voor. Nu nog de koffers inpakken en we kunnen gaan. Over een maand, dan ben ik weer terug, opgeladen en wel, vol inspiratie, en nieuwe recepten. In de tussentijd geef ik jullie een warmmakertje: een gerecht uit mijn jeugd in Maleisië. Eiercurry, een van mijn lievelingsgerechten, maar zelf maakte ik het onlangs voor het eerst. Het smaakte meteen goed, net als vroeger, en even was ik weer klein. Ik droomde weg, naar vroeger, naar groene pannenkoekjes met kokos op de markt in Lutong. Naar saté van de stalletjes. Gebakken eieren van het meterslange ontbijt buffet in het Bali Hyatt. Meer eten herinner ik me niet, zevenentwintig jaar later. Dus nu ga ik terug. Voor nieuwe herinneringen.


Maleise Eiercurry
1 kleine ui
1 theelepel kurkuma
1 theelepel koriander
1/2 stengel lemongrass
2 cm geraspte gember
aanbakken
8 eieren
3 eetlepels kokospoeder
1 blik tomaten
2 eetlepels limoen sap
1 eetlepel bruine suiker
scheutje ketjap manis

Kook de eieren hard, ik neem er 2 per persoon voor volwassenen, 1 voor peuters. Bak de gesnipperde ui en de kruiden aan in wat olie, en bak na een paar minuten de gepelde eieren een paar minuten mee, tot ze mooi rood-geel kleuren. Voeg dan de tomaat, kokos, suiker en ketjap toe. Laat tien minuten sudderen, breng op smaak met het limoensap. Serveer met rijst en een groente, bijvoorbeeld roergebakken boontjes.

Tuesday 14 June 2011

Kindercurry


Vroeger, toen we allebei buitenshuis werkten, kookten we om de beurt. Nu ik tot huisvrouw ben gepromoveerd ben ik meestal de kok. Maar af en toe, in het weekend, gaat papa ouderwets aan de gang, en mag de vermoeide moeder uitrusten. Of een was doen. Of opruimen. Of met de kinderen spelen. Hoe dan ook, ik geniet, van het niet hoeven koken, en van het eten. Wat koken kán hij.

‘Ik heb zin in een curry,’ riep hij vandaag.
‘Niet te scherp,’ riep ik, met een schuin oog op Jasmijn die juist aan mijn borst lurkte.
‘Geen groene dingen,’ riep Tijm.
‘Ja! Kur-rie!’ riep Linde.

Nu kun je curry met van alles maken. Vlees, kip, vis. Maar omdat vlees en vis zo ontzettend belastend zijn voor het milieu, eten we graag vegetarisch. En curry is van zichzelf al lekker, dus die maken we met nepkip. Kip van Quorn. Quorn is een vleesvervanger op basis van een eiwit uit een schimmel. Dat klinkt vies, maar smaakt lekker. Papa, die toch een echte man en vleesliefhebber is, vindt het in curry’s zelfs lekkerder dan echte kip. Je kunt natuurlijk ook echte kip gebruiken, maar als je ook je steentje bij wilt dragen aan een betere wereld, neem dan Quorn kip. Je koopt het bij de beter gesorteerde supermarkt.

Het resultaat van papa’s arbeid was heerlijk. Een milde, fruitige, zoetzure curry. Geschikt voor het hele gezin. Twee kinderbordjes werden helemaal leeg gelepeld. Ondanks de groene dingen die erin zaten. Als beloning kregen ze een grote aardbeien pudding toe.

Milde curry met abrikoos

1 ui
2 tenen knoflook
1 eetlepel (ongeveer) elk van gemalen koriander, gember, kardemom en komijn
3 cm geraspte gember
1 pak Quorn-kip
1 aubergine
1 limoen, sap en geraspte schil
een flinke hand boontjes
2 dikke wortels
1 blik gepelde tomaten
200 ml kokosmelk
1 blik abrikozen op sap

Fruit de ui en de knoflook samen met de gedroogde kruiden en de geraspte gember aan. Gooi de kipstukjes erbij en bak ze enkele minuten door.

Voeg aan de curry de wortel en boontjes in stukjes toe en bak even door. Voeg dan 200 ml kokosmelk, en een blik tomaten en de limoenschil toe. Laat sudderen tot de groenten gaar zijn, dat duurt zo een uur. Roer af en toe door en voeg wat water toe als het droog wordt. Vind je dat te lang duren dan kun je vals spelen en de wortel en boontjes even voorkoken. Laat de curry wel minstens een kwartier koken om alle smaken te laten intrekken. Snijd de aubergine in blokjes en rooster ze in een droge koekenpan met anti-aanbaklaag. Giet er het sap van een halve limoen bij en kruid ze met peper en zout en bak nog even door. Voeg op het laatst de aubergine aan de curry toe samen met de in stukken gesneden abrikoos. Voeg de rest van het limoensap en wat van het abrikozensap toe tot de smaak uitgebalanceerd zoetzuur is. Voeg peper en zout naar smaak toe.

Heb je geen kinderen of baby’s aan de borst en houd je van pittig, voeg dan met de kruiden een heet rood pepertje toe.

Monday 6 June 2011

E410


Het is heerlijk warm weer. En de kinderen zijn dol op ijsjes. Het liefst eten ze ze de hele dag, een slot op de vriezer is geen overbodige luxe. Gelukkig maken we waterrijsjes zelf. Want als mama ergens heel erg veel verstand van heeft dan is het van ijsjes. Daar heeft ze immers jarenlang haar brood mee verdiend. Ze draait er haar hand niet voor om. En: Mama heeft een trucje. Kent u ze, die zelfgemaakte ijsjes waar je alle fruit zo uitzuigt? Zodat je met een smakeloze klomp doorzichtig ijs achterblijft. Bij de ijsjes die je koopt heb je dat nooit. Ja, denkt u, ze stoppen ze vast vol met allemaal nare E-nummers. Dat klopt. E410 bijvoorbeeld. Maar nu is het tijd uw E-nummer vooroordelen opzij te zetten. Het ene E-nummer is namelijk het andere niet. Sommige zijn inderdaad nare chemische goedjes, die je je kinderen liever niet voorschotelt. Maar anderen zijn volstrekt onschuldige en natuurlijke ingrediënten. Neem nou bijvoorbeeld E330. Dat kent u misschien beter als citroenzuur. Of E100, dat heeft u vast ook wel in de kruidenla, kurkuma, oftewel geelwortel. En deze kent u ook wel: E300, beter bekend als vitamine E.

En zo is ook E410 een heel nuttig stofje: johannesbroodpitmeel. Een verdikkingsmiddel, gemalen van de kiemende zaden van, jawel, de johannesbroodboom. Puur natuur, je koopt het bij de natuurwinkel. Het wordt vaak aan baby’s gegeven die last hebben van reflux, om de melk in te dikken. Dat kunnen we dus ook de oudere kinderen zo geven. Het wordt heel veel gebruikt in de voedingmiddelen industrie, als bindmiddel. En het zal ervoor zorgen dat je het fruit niet uit de ijsjes zuigt. Het vergt wat oefening in het gebruik, want het lost niet makkelijk op, en klontert graag. Maar mama heeft nog een trucje. Neem een theelepel johannesbroodpitmeel en meng die goed door ongeveer 5 eetlepels suiker. Voeg dan klein kopje heet water toe en roer goed tot een dikkige siroop ontstaat. Voeg deze toe aan je ijsmix en klaar is kees. Voor de waterijsjes kun je alles gebruiken wat je lekker vindt. Vruchtensappen, gepureerd vers fruit, of gewoon limonadesiroop. Denk er wel aan dat koude dingen altijd wat minder sterk smaken dan dingen op kamertemperatuur, maak de ijsmix dus iets sterker en zoeter dan als je hem zou drinken.

Sinaasappellollies

1 liter sinaasappelsap
sap van 1 citroen
5 eetlepels suiker
1 kopje kokend water
1 theelepel johannesbroodpitmeel
ijsvormpjes

Meng zoals hierboven beschreven het johannesbroodpitmeel met de suiker en het water toe een siroop. Voeg het sinaasappel en citroensap toe, giet in de vormpjes en laat opstijven in de vriezer.