Feestje

Kinderpartijtjes organiseren, you love it or hate it. Ik hoor bij de eerste categorie. Ik voel me graag weer kind. Taarten bakken, activiteiten bedenken, ballonnen opblazen. Het kost wat energie, maar als je dan het blije gezicht van je zojuist drie geworden zoon ziet is het het meer dan waard. Dit jaar, zeven maanden zwanger en met een gebroken voet, wilde ik het simpel houden. Zo makkelijk is dat niet. Ja, ik kocht pakjes drinken, kant en klare maskermaakpakketten en wat zakken chips. Maar taarten bakken laat ik me niet ontnemen. Anderhalf jaar geleden kocht ik met vooruitziende blik een geweldige cakejes mal in de vorm van treintjes. Nu Tijm zich ontpopt heeft tot de grootste trein fan was het thema van het feest snel ontstaan. Om het simpel te houden liet ik deze keer het meeste werk aan de peuters over: ze moesten de taartjes zelf versieren. Vorig jaar deed ik dat zelf. Voor alle zekerheid gebruikte ik het recept wat bij de mal zat. Na enig omrekenen, want amerikaans, was ik na meerdere pogingen met ongare, aangebrande treinsponzen erin geslaagd redelijk scherpe vormpjes te produceren. Helaas had ik de trucjes die ik toen geleerd had niet opgeschreven. Dit jaar wel. Minder bakpoeder, oven lager en langer bakken. Het werd een daverend succes.

Omdat er behalve driejarige peuters ook moeders, waaronder mijn glutenvrije zelf, aanwezig waren, en de kaarsjes toch ergens op moesten, bakte ik nog een taart. Mijn favoriete sinaasappeltaart, die ik vermomde als kindertaart onder een dikke laag treinenglazuur. Die viel bij de moeders minstens zo goed in de smaak als de treintjes bij de kinderen. Het is een van oorsprong Italiaans recept met amandelmeel, dus tarwe en glutenvrij. Maar zo lekker dat je het met plezier aan iedereen kunt voorzetten!

Sinaasappeltaart

2 sinaasappels

1 citroen (rasp en sap)

200 g gemalen amandelen

50 g kastanjemeel (kun je ook weglaten, voeg dan meer amandel of 50 g ander meel toe)

3 eieren

250 g suiker

1 theelepel bakpoeder

poedersuiker

Prik meerdere gaatjes in de sinaasappels, leg ze in een bakje, doe er folie overheen. Prik gaatjes in de folie en zet het geheel 5 tot 10 minuten in de magnetron, tot de sinaasappels helemaal zacht zijn. Je kunt ze ook koken in een pan water, maar dan duurt het ruim een uur voor ze zacht zijn. Hak of pureer de sinaasappels grof. Mix de eieren met de suiker tot het mengsel romig is, voeg dan de geraspte citroenschil, de amandelen, het kastanjemeel en het bakpoeder toe. Meng goed maar niet te lang.

Schep het mengsel in een ronde taartvorm (20 cm) en bak 45 minuten op 180 graden in een voorverwarmde oven. Voor de taart op de foto maakte ik twee keer de hoeveelheid en bakte hem in een grote platte ovenschaal.

Voor het glazuur meng je poedersuiker druppelsgewijs met citroensap totdat de juiste dikte is bereikt. Het hoeft geen hard glazuur te worden, een beetje druipend staat wel lekker zelfgemaakt. Ik versierde hem met gekleurd glazuur en snoepjes, maar voor een volwassener variant strooi je er wat geraspte citroenschil gemengd met lavendelbloemetjes overheen. Of iets heel anders. Of niets.