Hartverwarmende marmelade

Ik weet niet hoe het in Nederland is, maar hier in Engeland is het bar en boos. De herfst is losgebarsten. Takken zwiepen, regen striemt tegen de ruiten en overal waaien blaadjes. Maar vooral is het koud. Het kwik is in een paar nachten gekelderd. Binnen blijven dus, en eten maken waar je warm van wordt. En wat kun je beter doen op een regenachtige dag dan jam maken? Het zomerfruit is op en het is tijd voor een echt winters recept: marmelade. De herfst is de tijd van het citrusfruit. Tijm werkt zich door bergen mandarijnen heen. Linde heeft de laatste appels uit de tuin op en doet braaf mee. Ik ga op zoek naar mijn favoriet: de Sevilla sinaasappel. Je kunt ook marmelade maken van gewone sinaasappelen, maar dat is toch niet hetzelfde, dus zoek goed bij de beter gesorteerde groenteboer of op de markt. De Sevilla heeft een sterke, bittere smaak en is rauw niet te eten. Maar in de marmelade.... Goddelijk.

Nu is zelfgemaakte marmelade al als zon op je toast, maar om het nog hartverwarmender te maken voegde ik wat extra’s toe: specerijen. Het resultaat is mild gekruid, niet scherp genoeg om je tong te verbranden, maar heet genoeg om de barste winter te door te komen. Er zijn vele recepten en manieren om marmelade te maken, sommige erg bewerkelijk. Mijn recept is relatief simpel.

Kruidige marmelade (ongeveer 5-6 potten)

1 kg (bij voorkeur Sevilla) sinaasappelen

2 citroenen

1,7 kg suiker (voor extra donkere marmelade kun je een deel bruine suiker gebruiken)

Specerijen naar smaak

Snij de sinaasappels door en schep het vruchtvlees en de pitten eruit. Sevilla sinaasappelen bevatten bijna geen sap, maar gebruik je gewone sinaasappelen dan kun je ze het beste uitpersen. Bewaar het in beide gevallen het sap, het vruchtvlees en pitten apart. Dan komt het leukste deel: snij de schillen in zo dun mogelijke reepjes. Bij voorkeur luciferdikte. Je hebt hier een goed scherp koksmes voor nodig. En geduld. Doe de schillen in een grote pan, voeg dan het sap toe van de sinaasappelen en de citroenen, aangelengd met water tot ongeveer 3 liter. De pitten en het vruchtvlees geven de klassieke bittere marmeladesmaak, maar je wilt ze niet in je jam. Bind ze daarom samen met eventuele andere smaakmakers in een stukje kaasdoek en hang dit in de pan, zodat ze subtiel hun smaak kunnen afgeven. Breng het geheel aan de kook en laat het zachtjes sudderen tot het vruchtvlees zacht is. Dat duurt een uur of 2. Voeg dan onder goed roeren de suiker toe en laat die oplossen. Breng dan weer aan de kook. Hoe donkerder je de marmelade wilt hoe langer je hem nu moet laten koken. Hij zal dan ook steeds dikker worden. Om te testen of hij goed van dikte is doe je een klodder op een koud bordje zodat het snel afkoelt. Je wilt dat hij niet van je brood afloopt maar ook niet te stevig wordt. Is hij te dik, voeg dan wat water toe. Is hij te dun dan kun je hem of langer laten doorkoken, of als je hem niet te bruin wilt hebben kun wat pectine toevoegen. Om klonten te voorkomen kun je dit het beste door een schepje suiker mengen voor je het toevoegt. Ben je tevreden over de smaak en dikte, giet dan de jam dan in gesteriliseerde (afwasmachine op hete stand is prima) potten.

En nu natuurlijk, de extra hitte: de specerijen, die je met de pitten in het kaasdoek hangt. Wat je wilt gebruiken is naar eigen smaak. Mijn hete tip:

2 gedroogde pepertjes

ongeveer een cm gemberwortel in stukjes.

1 kaneelstokje

3 kruidnagels

3 kardemompeulen

6 pimentkorrels

Voor een volwassen marmelade roer je er op het allerlaatst een paar eetlepels Cointreau of Cognac door. Potjes marmelade zijn ook leuke kadootjes, altijd handig om op voorraad te hebben voor december kadootjesmaand. Als je ze tegen die tijd niet allemaal zelf op hebt tenminste.