Cactus en draak voor ontbijt, iemand?

Het ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag. Zegt men. Voor mij klopt dat wel. Voordat ik wat binnen heb gekregen ben ik niet de gezelligste. 

Vooral op vakantie of in het weekend is het ontbijt een maaltijd waar ik erg van kan genieten. Ik kan op elk moment van de dag alles eten. Ook ’s ochtends.

Ik herinner me een morgen uit mijn studententijd, waarin de nuldejaars (de ‘feuten’, jaja, ook ik was er ooit zo een) tijdens een ontbijt de smakelijkste delicatessen keken voorgezet. Oesters, mosselen, haring. Ontzet keken ze naar het lekkers, en niemand had honger. Behalve ik, de ouderejaars die helemaal niet hoefde, die thuis al lang ontbeten had. Met smaak at ik al het versmaadde op.

De buffetten in Aziatische hotels en resorts zijn voor mij een feest. Waar het ontbijt in Europa voor de gluten mijdende medemens een probleem kan zijn, is het in Azië puur genieten. In Azië is er niet zo veel verschil tussen lunch, ontbijt of avondeten. Bij allemaal is de basis rijst. En hartig. In Indonesië en Maleisië kan dat Nasi Lemak (gekookte kokosrijst met ei, sambal, vis en soms kip) of Nasi Goreng (gebakken rijst) zijn. Chinezen eten graag (hartige!) rijstepap of noedelgerechten als char kway teow. Voor mijn favoriete noedelsoep Mee Siam (waarvan ik een tijdje terug het recept gaf) hoef ik in foodcourts in de namiddag niet te komen: in Singapore is ook dit een ontbijtgerecht. 

Mijn nieuwste ontbijtliefde is het heel zachtgekookte ei. Dat was het al langer, maar ik heb een nieuwe variant ontdekt. Misschien hebt u, net als ik, in een Aziatisch hotel wel eens vertoornd ei achter ei teruggestuurd naar de chef omdat het, naar Europese maatstaven, amper gekookt was? Nu heb ik ontdekt dat het hier niet gaat om een slecht gekookt ei, maar simpelweg om de manier waarop men hier een zachtgekookt ei geniet: het eiwit nog snotterend rauw. De eieren worden ook wel half gekookte eieren genoemd. Eng? Vies? Glibberig? Ja, een beetje. Maar toen ik het probeerde was ik verkocht. De manier om zo’n ei te eten is het te kraken in een diep schoteltje en het te besprenkelen met zwarte peper en een scheutje donkere sojasaus. Zet de schotel aan je mond en slobber maar. Echt, het is lekker! 

Om ze half zacht te krijgen leg je de eieren een minuut of twee in kokend water. Ik kreeg wel eens simpelweg een kop heet water geserveerd, met een rauw ei, twee vingers in de lucht en een vinger naar de klok. 

Maar goed, dat is het weekend en de vakantie. Doordeweeks, wanneer er kinderen de schoolbus moeten halen, moet een ontbijt voor mij net zo makkelijk als gezond zijn. Ik heb tijd noch zin er eens goed voor te gaan zitten. Voor mij is de oplossing al jaren simpel en heerlijk: ik drink mijn ontbijt.

De smoothie, of shake kun je natuurlijk op elk moment van de dag drinken, maar mijn stevige variant geeft genoeg energie voor een goede start waarbij je meteen een groot deel van je vezels, vitaminen en mineralen binnen hebt. Een goed begin is het halve werk, en je hoeft je daar de rest van de dag tenminste niet meer druk over te maken.

Er is niet echt een eenduidig recept voor mijn ontbijtshake. Je kunt hem maken naar je eigen voorkeur, en ook met wat er voor fruit maar in het seizoen is. Voor mij is het enige vaststaande dat ik minimaal 1 banaan gebruik. De banaan geeft energie, kalium en een romige textuur aan je shake. Daarnaast voeg ik een paar handenvol ander fruit toe. Op het moment gebruik ik graag drakenfruit, papaja, mango, jackfruit of ananas. Omdat deze in Singapore makkelijk en goedkoop te krijgen zijn. In Europa ligt dat natuurlijk anders. Daar gebruikte ik graag bosbessen, aardbeien, bramen, meloen en peer. Eigenlijk kun je elk fruit gebruiken, maar het lekkerst is fruit met een sterke, volle smaak. In supermarkten kun je ook ingevroren zakken fruit kopen, die zijn vooral handig in de winter als vers fruit van ver moet komen en duur is.

Het volgende ingrediënt is je vloeistof. Dat kan melk zijn, yoghurt of een alternatief als sojamelk of amandelmelk. Water kan ook, maar dat geeft minder smaak en voedingstoffen. Als je je shake graag koud drinkt kun je er ook een handje ijsklontjes bij doen. Is hij erg dik, wat vooral zo is als je yoghurt gebruikt, dan kun je wat extra water toevoegen.

En dan als laatste voeg ik vezels toe. Niet gezegend met een soepele stofwisseling is dat voor mij essentieel. Vroeger, voordat ik wist dat ik geen gluten kon verdragen, gebruikte ik tarwezemelen en havervlokken. Nu voeg ik een flinke lepel psylium husk (vlozaad) en een flinke lepel lijnzaad toe. Deze zaden bevatten niet alleen veel vezels maar ook allerlei andere voedingstoffen. Als laatste voeg ik een paar centimeter verse gember toe, omdat dat goed is voor maag en darmen en een heerlijk pittige smaak heeft. 

In deze heel speciale shake, die we overigens ’s middags dronken, gebruikte ik de stronk aloë vera die mijn moeder kocht op de markt. Aloë vera zou goed zijn voor de spijsvertering en extra energie geven en verkoeling brengen. Aloë vera is een vetplant, oftewel cactus achtige. De smaak is niet sterk, licht bitter en koel.

Daarnaast gebruikte ik drakenfruit, wat de vrucht is van een andere cactus. De vruchten zien er spectaculair uit met hun paarsroze schil en slappe stekels. Het vruchtvlees is of wit of knalroze, beiden met veel kleine zwarte pitjes. De roze variant zal alles wat je ermee maakt een knalroze kleur geven. Maar in deze shake gebruikte ik de witte drakenfruit, die alleen aan de buitenkant roze is. 

Cactus-shake
een halve stronk aloë vera
1 grote (of 2 kleinere) drakenfruit
1 banaan
ongeveer 500 ml amandelmelk
handvol ijsklontjes 

Pel de dikke groene schil van de aloë vera af en snijd de doorzichtige gel die erin zit in grove stukken. 

Schil en snijd ook de drakenfruit en de banaan. Doe alles samen met de amandelmelk en de ijsklontjes in een blender en pureer tot een gladde, koude drank.