Chaos in de keuken

Als Donald Duck de keuken indook om Katrien te imponeren, maakte hij soufflé. Dit luchtige gerecht was de crème de la crème van zijn cuisine. Maar natuurlijk ging het altijd mis, zijn neefjes wisten met veel herrie en geknal zijn kunstig opgerezen meesterwerk tot een platte pannenkoek te laten inploffen. Inderdaad, de soufflé is niet de gemakkelijkste. Jaren geleden probeerde ik het al eens, maar in mijn veel te lage ovenschaal zakte hij in tot omelet.

Door alle chaos van de laatste jaren in mijn keuken, van gillende peuters, aan been hangende dreumesen en zanikende kleuters, werd mijn kookstijl steeds simpeler. Liefst gooi ik een verzameling knollen en groenten in de oven, zodat ik rustig orde kan scheppen terwijl het eten helemaal vanzelf gaart. Maar toen, zo maar op een doordeweekse dag, papa een keertje thuis was en de kleuter mee naar zwemles nam, de dreumes sliep en de peuter lekker een boekje zat te lezen nam ik mijn kans waar. Geconfronteerd met een ijskast vol eieren en spinazie kreeg ik spontaan inspiratie: Spinaziesoufflé.

Net stond ik lekker te kloppen toen het begon.
‘Mama, mag ik een chocolade-eitje?’
‘Vooruit, eentje dan.’
‘Nog een?’ dreinde het stemmetje weer.
‘Nee, je hebt er al heel veel gehad.’
Toen barstte de hel los. Maar onder een concert van luid gekrijs roerde, klopte en bakte ik door. Ik was op dreef en had geen zin in peuterfratsen. Ze zocht het maar uit. Ook toen de dreumes wakker werd en solidair meebrulde bakte ik meedogenloos door. Ik deelde melk en soepstengels uit. De dreumes at en dronk gulzig maar de peuter jengelde door. Ik bakte verder. En, uit wraak, deed ik ook nog de afwas.

In de oven rezen de soufflés hun bakjes uit en met trillende handen opende ik de oven.
Ietsje zakten ze terug, maar het bleven heerlijke, luchtige verwennerijtjes. Precies op tijd waren papa en kleuter terug om het festijn te verorberen en hongerig van alle inspanningen lepelden kleuter, dreumes én peuter vrolijk hun bakje leeg.
De moraal van het verhaal? Als ik, in zoveel chaos en lawaai, een soufflé kan bakken... dan kunt u het ook!

Een soufflé is feitelijk een gerecht van schuimig geklopt eiwit, gemengd met een saus op basis van melk en eigeel. Aan de saus kun je van alles toevoegen, zoals kaas, chocolade, groente of fruit. Normaalgesproken wordt deze saus gemaakt op basis van een roux, maar omdat ik glutenvrij kook gebruik ik maïzena. Het is geschikt als voorgerecht of lichte maaltijd voor vier personen. Een zoete variant maak je natuurlijk als toetje. De juiste schaal, met hoge rand, is een voorwaarde voor een luchtig resultaat. Een platte schaal heeft een relatief te groot oppervlak, wat makkelijk afkoelt en lucht laat ontsnappen. Je kunt hem zowel maken in een grote souffléschaal, of in kleine, individuele bakjes.


Spinaziesoufflé (glutenvrij)

4 eieren, gesplitst
250 g verse spinazie
200 ml melk
2 eetlepels maïzena
nootmuskaat
peper en zout
handvol geraspte parmezaanse kaas
boter

Was de spinazie, hak hem fijn en laat hem in een koekenpan of wok slinken tot al het vocht eruit is. Laat hem goed uitlekken en hak eventueel nog wat fijner.
Klop de eiwitten stijf, zo, dat je de bak boven je hoofd kunt houden zonder dat er iets uit valt.
Verhit in de pan de melk en roer er de maïzena door. Het beste kun je de maïzena in een klein bakje met een paar eetlepels melk losroeren, zodat je geen klontjes krijgt. Roer door tot de saus goed dik is en voeg dan de spinazie toe, een goede snuf nootmuskaat en peper en zout. Voeg dit mengsel toe aan de losgeklopte eigelen, niet alles in een keer, maar beetje bij beetje zodat de hete saus de eigelen niet te snel laat stollen.
Vouw dan, heel voorzichtig zodat je de lucht er niet uitroert, de eiwitten en de parmezaanse kaas door het mengsel. Je mag best nog wit eiwit zien, roer liever te weinig dan teveel.

Giet in met boter ingevette vormpjes en bak in een voorverwarmde oven een half uur op 180 graden. Alle soufflés zullen bij het afkoelen lichtjes inzakken, dit is geen probleem, zolang ze lekker luchtig blijven, maar serveer ze dus zo snel mogelijk!