Groen gehaktbrood

Ik zal het maar meteen bekennen: ik verstop groente. Iets wat ik me had voorgenomen nooit te doen, kinderen moeten immers gewoon leren groente te eten. Als je het gaat verstoppen geef je aan dat groente de moeite niet is, dat het geen recht heeft zichzelf te zijn. Zonde, want groente is hartstikke lekker. Inmiddels heb ik een hoop geleerd. Een koppige peuter zegt nee, al voor het proeven is besloten wat wel en wat niet gegeten gaat worden. Daar helpen geen lepels als vliegtuigen tegen en bij het ‘hapje voor mama’ wijst de wijsneus slim naar mama’s eigen mond. En groen, ik weet niet wat het is met groen, maar groen wordt met extra argwaan bekeken, door alle peuters, niet alleen de mijne. Mijn baby’s hapten vrolijk alle groentes weg om als dreumes opeens te leren wat nee is. Nee is de lipjes stijf op elkaar knijpen en hard het hoofd schudden als er iets aankomt wat ze die dag hebben besloten niet te eten. En dat is vaak iets groens. Of oranje, want wortel is ook groente, zo slim zijn ze wel. En dan opeens, als de kleuterleeftijd nadert gaat het weer makkelijker. Tijm eet af en toe spontaan een bergje gekookte boontjes of broccoli. Niet altijd, maar we proeven de vooruitgang.

Soms zijn we streng en wordt er gegeten, of niet gegeten, wat de pot schaft. Andere dagen speel ik vals en verstop ik groente. Soms simpelweg fijngesneden met veel tomaat in een pastasaus, maar soms leg ik de lat wat hoger. Dan maak ik fritters, groenterösti, vegetarische balletjes en wat al niet. Er is alleen één probleem met groente verstoppen in gevormde, gebakken vormpjes, en dat is vocht. Vocht is de vijand van wat stevig bijeen moet blijven, en groentes zitten vol met vocht. Vaak vallen mijn met zorg gefabriekte probeersels uit elkaar. Het is dus belangrijk de groente zo droog mogelijk toe te voegen, en indien nodig extra ‘droogmakers’ toe te voegen, oftewel vezels die het vocht opzuigen. Zo ging mijn eerste versie van dit groene gehaktbrood faliekant de mist in. Het smaakte heerlijk, maar kwam als een kruimig bergje de vorm uit. Bij de tweede poging voegde ik twee eetlepels vlozaad (psyllium husk) toe, een natuurlijke vezel die erom bekend staat extra veel vocht op te kunnen zuigen. Heb je die niet dan kun je ook gewoon wat meer broodkruim toevoegen. En mocht het toch misgaan, wanhoop dan niet, maar serveer met een stalen gezicht deze overheerlijke ‘Rulle tuinbonen en gehaktschotel’ en iedereen zal smullen.

Gehaktbrood met tuinbonen

400 g gehakt
200 g tuinbonen
1 ui
1 ei
1 eetlepel mosterdpoeder
1 eetlepel vlozaad
1 kop broodkruim

2 theelepels koriander
2 theelepels kaneel
1 theelepel piment
1 snuf nootmuskaat
handvol munt en platte peterselie
peper en zout

Hak de ui heel fijn, bijvoorbeeld in een keukenmachine. Kook de tuinbonen en hak ook deze in de keukenmachine fijn. Meng alle ingrediënten goed door elkaar en kneed snel door. Doe het mengsel in een goed ingevette bakvorm en bak 1 uur in de oven op 180 graden. Je kunt hetzelfde mengsel ook gebruiken voor kleine gehaktballetjes.

Ik serveer het gehaktbrood graag met gepofte aardappelen, want als de oven toch een uur aan staat is dat wel zo makkelijk. Je schrobt ze schoon, droog ze goed af en legt ze naast de bakvorm. Als ze gaar zijn kun je ze kruiselings insnijden en het hete aardappel kruim omhoog duwen. Doe er wat peper, zout en een klontje boter op. Ernaast maakte ik een salade van de rest van de tuinbonen, kerstomaatjes, zure room en tuinkruiden.

Het oordeel van Tijm en Linde: vierkante worst is heel lekker...