Het verkeerde land

Omdat ik graag mensen wilde leren kennen in Singapore deed ik mee aan een Supper Club. Iedere deelnemer, allemaal moeders van kleine kinderen, moest een gerecht bereiden, en dan zouden we dat onder het genot van een glaasje wijn en heel veel geklets verorberen. Ik houd van koken. Ik houd van wijn. Ik houd van kletsen. Succes leek me verzekerd. 
 

Per e-mail kreeg ik het thema doorgestuurd: Italiaans. Italiaans? Ooit, niet zo heel lang geleden, was ik gek op Italiaans eten. Was ik goed in Italiaans koken. Maar nu? Opeens deden mijn hersenen geen Italië meer. Ze waren compleet overspoeld door het Verre Oosten. Ze konden alleen nog maar denken in gember, lemongrass en sojasaus.

Bovendien zat ik nog in het service appartement en had weinig in huis, zowel in kookgerei als aan ingrediënten. Geheel ongeïnspireerd dwaalde ik door de supermarkt. Allerlei in het geheel niet Italiaanse ingrediënten sprongen me in het oog. Alles wat in mijn ogen enigszins voor Italiaans kon doorgaan koste een fortuin. En ik had nog steeds geen bankpasje vanwege gezeur met de bank en zat krap in mijn cash.

In gedachten surfden mijn gedachten over mijn eigen blog. Daar moest toch wel een leuk recept opstaan? Polenta, kwam in me op. Maar hier natuurlijk niet te krijgen. Ettelijke salades, maar die zou iemand anders al doen. Ook het toetje was al vergeven.

Risotto dan? Het moest ook makkelijk mee te nemen zijn en makkelijk te bereiden. En glutenvrij. Als iedereen pasta mee zou nemen zag ik mezelf al op enkel salade vele glazen wijn drinken, en veel te veel praten. Zo zou ik me niet populair maken.

Pasta dan maar, besloot ik. Ik griste wat pakken pasta in twee versies mee, gewone en glutenvrije. Een heleboel gele en rode paprika’s. En voordat ik naar de prijs kon kijken een flink stuk pecorino.

Pasta met geroosterde paprika, chilivlokken en pecorino

2 tot 4 paprika’s, liefst geel, rood of oranje (de groende zijn te bitter voor dit gerecht)

1 blik gepelde tomaten

olijfolie

1 theelepel gedroogde chilivlokken

flink stuk pecorino

pasta naar keuze

Was de paprika’s maar schil ze niet. Leg ze onder een hete gril, zo dicht mogelijk eronder. Draai ze af en toe om zodat alle kanten geroosterd worden, totdat de paprika’s vanbinnen helemaal zacht zijn. Het vel mag flink zwartgeblakerd zijn.

Haal ze uit de oven en laat even afkoelen. Trek dan het geblakerde vel van de paprika’s af (echt eerst afkoelen of je brandt je vingers!) dat nu makkelijk zou moeten loslaten. Zo niet, leg ze dan even terug onder de gril, dan ze zijn nog niet gaar. Verwijder zaadlijsten en steel, en snijd de paprika in stukjes. Pureer de paprika fijn met de gepelde tomaten, een scheut olijfolie, en breng op smaak met peper en zout. Kook de pasta (het beste gebruik je een pasta die de vloeibare saus goed vasthoud, bijvoorbeeld fusili of macaroni) gaar en roer de saus erdoorheen. Serveer heet. Strooi op het bord ook de chilivlokken erover, zoveel als je lekker vind of aandurft. Brokkel de pecorino in kleine stukjes en serveer die royaal bij de pasta.

Dit gerecht is ook heel geschikt voor kleine kinderen, laat dan de chili weg.