Voor ik beledigd ga uitroepen of hij bedoelt dat ik niet kan koken als ik wél nadenk neem ik snel een hap. Hij heeft gelijk. De ‘kip’curry van quornstukjes, fenegriekbladeren en groente is heerlijk. Een kwak yoghurt, wat korianderblad, twee chutneys, rijst en het is een koningsmaal. Wat erin zat? Ik zou het niet weten.
De volgende dag maak ik een linzengerecht om bij het restant van de curry te serveren. Weer roer en meng ik kruiden en restjes uit de ijskast. Ik ruik. Lekker, maar Indiaas? Dat niet. Uiteindelijk eten we Mexicaanse, pittige linzensoep, geserveerd met zure room, koriander en tortillachips. De curry gaat de vriezer in. Zo kook ik, zonder plan, zonder doel, en wat het wordt weten we pas als het af is.
Op mijn werk heb ik het moeten ik het leren, notities maken. Nadenken, mijn gevoel gebruiken, de inspiratie laten stromen maar in duidelijke banen leiden. Alle recepten en nieuwe ijsjes die ik bedacht moesten reproduceerbaar zijn. Op te schalen naar porties van duizenden kilo’s. Elke gram aroma moest genoteerd. En nu profiteer ik, want in deze inspiratieloze week vol heerlijk, niet beschreven of gefotografeerd gebroddel, duik ik in mijn archief. Dat gelukkig genoeg recepten bevat waar ik nadacht, opschreef wat ik deed en een foto maakte.
Ik duikel een prachtig recept op, met verse dadels. Verse dadels doen me meteen denken aan verre kusten, geurige soeks en hete zon. Als ik mijn ogen dichtdoe kan ik negeren dat ik ze kocht bij de Aziatische winkel in een winderig Luton. Met dit recept kun je elke koude winterdag opfleuren. Verse dadels en ingemaakte citroen vind je in oosterse winkels, kun je geen verse krijgen gebruik dan gedroogde. Ingemaakte citroen kun je ook makkelijk zelf maken maar dat duurt een paar weken, hier vind je het recept. Je kunt ook schil en sap van een gewone citroen gebruiken.
Schotel met zoete aardappels, pompoen, verse dadels en citroen
1 kleine pompoen
600-700 g zoete aardappel
2 uien
2 cm verse gember
1 ingemaakte citroen
sap van een citroen
handvol verse dadels
handje olijven
handje verse munt en koriander
yoghurt
gedroogde specerijen: komijn, koriander, piment, kardemom en kruidnagel
olie, peper en zout
Was de pompoen en snijd hem in stukken (schillen hoeft niet, mag wel). Schil de aardappel en snijd deze ook. Snijd de uien doormidden en dan in dunne ringen. Verhit een royale scheut olie in een koekenpan en fruit de ui. Snijd of rasp de gember fijn en doe deze erbij, samen met een grote theelepel komijn, koriander en piment, en een halve theelepel kardemom en kruidnagel. Bak de ui en de kruiden lichtbruin. Snijd de ingemaakte citroen heel fijn, en hak ook de dadels grof. Meng de pompoen, zoete aardappel met het uimengsel en roer de dadels, de helft van de fijngehakte citroen en het citroensap erdoor. Doe het mengsel in een grote ovenschaal en bak het op 180 graden ongeveer een half uur, of iets langer afhankelijk van je oven, tot de pompoen en aardappel gaar zijn. Strooi bij het serveren de olijven en de rest van de citroen erdoor. Serveer met de munt, koriander en een kwak yoghurt.
Als ik het zo lees, loopt het water me in de mond. Tegelijk denk ik: later ... later als de kinderen de deur uit zijn. Dan kan ik dit soort dingen doen. Ze lusten niet veel, die van mij.
ReplyDeleteDe mijne zijn ook dramatisch hoor. Maar doordeweeks eten ze apart, omdat Roel pas om half 8 thuis is. En dat eten we dit soort dingen, lekker alleen.
ReplyDeleteIn het weekend eten we samen, vanavond nog een drama gehad met een pompoensoep. Alleen Jasmijn lepelt het vrolijk weg, de anderen proeven niet eens. Het was een vrij zoete soep met mandarijn, ze zouden het heerlijk moeten vinden... Maar de eettafel was echt een oorlogszone... hoe kom ik aan zulke kinderen? En, hoe kom ik eraf?
niet die kinderen hoor, die eetgewoonten...
ReplyDeleteOoit zullen ze je creaties gaan waarderen, echt waar! Tot die tijd: sterkte ...
ReplyDeletevandaag gemaakt, heerlijk! En inderdaad, mijn kinderen (2 en 5) weigeren ook... Maar ik kook ongeveer twee keer per week iets dergelijks, omdat ik vind dat ze ook nieuwe dingen moeten leren eten. In de kerstvakantie heb ik trouwens ook het koekhuisje geprobeerd te maken. Dat is jammerlijk mislukt... Groetjes, Marieke
ReplyDeleteHe Marieke, wat vervelend... Wat ging er mis?
ReplyDeleteHai Katrien: ach, zo'n bakster ben ik niet, dus ik wist dat het risico erin zat. We hadden veel lol met maken, en daar gaat het om. Om te beginnen was het deeg te droog ipv te nat. Dat was makkelijk opgelost met een beetje water. Na uitrollen was het veel te weinig voor de templates, en ik deed suf met uitsnijden. Dus kwam ik er na het bakken achter dat ik een heel smal hoog huisje had met een heel groot dak. Gelukkig was daar de hulp van manlief, die met wat bijsnijden en plakken een huisje in elkaar knutselde. Het restje glazuur hebben we in de koelkast bewaard zodat dochter de volgende dag snoepjes kon plakken. En dat ging echt helemaal niet! Zelfs de snoepjes die bovenop het dak lagen, zaten na een paar uur drogen nog steeds niet vast. Geen snoephuisje dus, wel een lekker koekhuisje! Het glazuur zal wel te vloeibaar zijn geweest. Of de koelkast had een raar effect op het eiwit... Groetjes, Marieke
ReplyDeleteJe hebt gelijk, het gaat om de lol. Het zou kunnen dat je glazuur niet kunt bewaren, ik maak het in ieder geval altijd vers. Steeds in heel kleine beetjes en dan bijmaken.
ReplyDeleteAch, een koekhuisje is ook lekker...